Van vader op zoon - drie generaties hoefsmeden

Hij was aanvankelijk niet van plan was om hoefsmid te worden. Toen hij begin twintig was en thuis een beetje luierde en wat rond hing, vond zijn vader Ken dat hij maar eens van de bank moest komen en nam hem mee om te werken. Hij heeft er geen dag spijt van gehad. Meer dan veertig jaar later is Phillip nog steeds full-time hoefsmid en hij voelt dat hij op zijn best is. De druk die hij vroeger ervaarde is er niet meer, hij geniet ervan om met zijn zoon Josh te werken, die leerling hoefsmid is. Ze beslaan alle soorten rijpaarden in alle disciplines; van zware paarden tot pony's en alles wat daar tussen zit.

Phillip was altijd al betrokken bij de hoefsmeden-industrie in West-Australië en dat werd alleen maar meer toen de AFBA in 1989 werd opgericht - hij was zelfs ooit de president van de WA Farrier Association. Vroeger nam hij deel aan hoefsmedenwedstrijden, nu bevindt hij zich als scheidsrechter aan de andere kant van het aambeeld.

Het is een geweldige vak - je kunt net zo veel of weinig doen als je wilt. Hij leerde dat vak van zijn vader, Ken. Ze maakten handgemaakte ijzers tot in de jaren 60 van de vorige eeuw. Toen werd de prijs van een paar ijzers ongeveer 20 cent - wat in die tijd goedkoper was dan het kopen van het staal om ze te maken! Lange tijd kocht hij ijzers, tot zijn beide zonen ook hoefsmid werden en ze op de traditionele manier hoefijzers wilden leren maken - en nu is dit vooral wat ze doen.

Het kan echter competitief worden... ...zoals Phillip uitlegt: 'Het begon toen ik de jongens liet zien hoe ze hoefijzers zelf moesten maken en nu proberen ze mij te laten zien hoe dat beter kan!' Phillip houdt van de eenvoud van het werk, om het ijzer zo te maken dat hij goed past. Zijn familie heeft altijd Mustad hoefnagels gebruikt, in het bijzonder de slankere nagels voor de nauwkeurigere pasvorm, zoals de Mustad E4 en E5 Slim nagels en de MX50-70.

Ze gebruiken ODwyer aambeelden en Mustad smeedtangen bij het maken van hun ijzers. De Mustad leren zolen zitten altijd in hun bus. Phillip herinnerd zich dat toen hij als hoefsmid begon, zijn vader Ken die hem iets zei dat hem altijd bij is gebleven: "Paarden beslaan is niet voor iedereen, maar als je het lichaam en het doorzettingsvermogen hebt, is het zeer de moeite waard".